dagboekfragment uit 1989
De tekenaar is 80 jaar
"U moet in beweging blijven, Vader."
Het viel me zwaar. Jan vond dat we even moesten rusten eer we Zorgvliet voorbij gingen. Zo gezegd, zo gedaan. We liepen de begraafplaats op en er ging toen veel door me heen. Opvallend was het opschrift op meerdere grafstenen om ons heen met de aanhef: 'Hier rust...'
Ik, op m'n bankje, dacht: Hier rust Daan van Driel.
Samen volgden we het kamerdebat dat uitliep op de val van kabinet Lubbers. In grote spanning en met radicale instemming had ik uren voor de beeldbuis doorgebracht. Uit een waas van volgehouden domheid, zag ik de helderheid doorbreken.
Het kamerdebat was een dicht opeengepakt warnet van hoog opgespeelde grieven en verwijten van de kant van de tot radicaal handelen opgepepte tegenpartij, de VVD.
Zo zag ik het gebeuren: een breuk in de samenwerking tussen de regerende coalitiepartners. Minister Lubbers, als president van het kabinet, deelde vlak voor 12 uur mee dat hij morgenochtend de Koningin het ontslag van de functionerende ministers zou voorleggen. Ik zag het voor m'n ogen gebeuren, het dreunde in m'n oren, een breuk waarin ik aan het begin van de vergadering nog niet geloven kon.
Je zag de onwijs en drammerig overkomende VVD- figuur Voorhoeve staan tegenover de sterke zeggingskracht van premier Lubbers. De hem bijvallende en ondersteunende vertegenwoordigers van de kleine rechtse partijen troffen mijn hart. Vooral de door de GPV- man Schutte aangedragen argumenten maakten indruk. Daarin waren gezond verstand en (hoewel niet genoemde) schriftuurlijke grondstellingen heel sterke veroordelingen van een breuk.
Toch werd die breuk aan het slot van het debat ook door hem niet anders dan onontkoombaar geacht.