DE TEKENAAR  

1925	1926	1927	1928	1929	1930
1931	1932	1933	1934	1935	1936
1937	1938	1939	1940	1941	1942
1943	1944	1945	1946	1947	1948
1949	1950	1951	1952	1953	1954
1955	1956	1957	1958	1959	1960
1961	1962	1963	1964	1965	1966
1967	1968	1969	1970	1971	1972
1973	1974	1975	1976	1977	1978
1979	1980	1981	1982	1983	1984
1985	1986	1987	1988	1989	1990
1991	1992

terug naar start

dagboekfragment uit 1974

De tekenaar is 65 jaar

Ik moest verschijnen voor de rechter commissaris en vertelde daar wat ik in een flits van de schietpartij op de Zeedijk zag. De griffier tikte het verslag en las het voor. Ik kon er me mee eens verklaren en zette onder drie doorslagen van het stuk m'n naam. Op m'n vraag of er ook een doorslag voor mezelf te behouden was, kreeg ik: "nee".
Op de vraag van de rechter commissaris: "Zou u geconfronteerd willen worden, oog in oog, met de verdachte van wie u het meest weet te vertellen?" zei ik: "nee". Iemand die dergelijke wildwest methoden gebruikt, zie ik maar liefst niet oog in oog. Het zou kunnen dat hij, weer op vrije voeten, moeite zou kunnen gaan doen om mij te vinden. Hem alleen van mijn kant te observeren, en die manieren zijn er bij de politie ook (bevestigde zijne edelachtbare) is een andere zaak. De vraag of ik hem zou herkennen blijft dubieus.
De vrouwelijke advocaat, toegewezen als verdediger van verdachte, maakte een nogal stug kritische indruk. Dat deed me op m'n hoede zijn voor al te stellige verklaringen op punten die met een eed te bevestigen zouden zijn. Waarneming in een flits kan zekerheid missen.
Mijn indruk was dat de man die mij tegemoet kwam, zijn tegenstanders rechts van mij herkende en het pistool dat hij in de aanslag had afvuurde. De droge knal deed mij, verder fietsend, het hoofd buigen om te ontgaan wat in een rechte lijn mijzelf had kunnen treffen. Maar kwam die knal op datzelfde moment niet van hen die zich door hem gevonden wisten en bedreigd voelden?