DE TEKENAAR
dagboekfragment uit 1957
De tekenaar is 48 jaar
Op een van de vakantiedagen in Axel waren we samen in Brugge, dat toverland van grijze oudheid. De wondere schoonheid komt uit de bouwwerken op je aan, evenals het kantwerken van bezige handen met rappe vingers.Krien en ik gingen hand in hand en keken in dit levende sprookjesboek. De eeuwen schijnen te hebben stilgestaan. Het devote gebaar van biddende nonnen schijnt de enige beweging die hier geoorloofd is.
Memlinc's penseel vereeuwigde diezelfde gebaren van mensen, nog bijna net zo gekleed als voor honderden jaren, op zijn hier te bewonderen schilderijen.
Natuurlijk is er ook de overdadig aandoende confrontatie met de Roomse godsdienst. Verering van heiligen en tot heilig verklaarde zaken waarvan onze catechismus zegt dat er vervloekte afgoderij in zit.
Maar de pracht waarmee dit alles hier zich presenteert, is indrukwekkend. MichelAngelo, Antoni van Dijk, namen van de grootsten onder de kunstenaars schitteren je tegen.
Plots stond ik voor een Christusbeeld, een gebonden figuur met de doornenkroon en een echte, met een touw vastgebonden, purperen mantel om. De unieke belichting en de fantastische plaatsing in een donkere hoek onder een hoog raam was goed getroffen.
In de Onze Lieve Vrouwe Kerk was een mis bij een huwelijksplechtigheid, met schitterend orgelspel en begeleid door een fijne vioolstem. Overrompelende schoonheid trof ik daar. In een vreemde opgetogenheid gingen we verder.
Wat spijtig dat dit bezoek maar zo kort kon zijn en dat er geen tijd was om er met een schetsboek of doek wat nader bij stil te staan.