DE TEKENAAR
dagboekfragment uit 1981
De tekenaar is 72 jaar
Wild slaat de woeste wind z'n vlagen tegen deze dag en tegen onze ramen. Daarachter, welbeschut, zagen we een fragment van de Gijsbrecht in de Nieuwe kerk. Max Croiset doet het aangrijpende verhaal aan Gijsbrecht en zijn vrouw van de verschrikkelijke moord door Haemstede aangericht aan weerlozen.Aan de vooravond van mijn 72ste verjaardag noteer ik iets over een gesprek met mijn zonen.
"Vader, zoals u over verbond en doop en kerk spreekt en over de waarde van de gereformeerde belijdenis, klinkt ons clichématig in de oren. Op deze manier kunnen we met u niet meer praten. Het is geen wonder dat Daan A en Nini zich erover beklagen dat er met u niet te praten is."
Mijn bloed joeg sneller en m'n hart klopte heviger dan ik wou laten merken. In hun spraakzame tegenredenen legden de jongens een praatlust aan de dag die me verwonderde. Verontwaardiging, felle woede en verdriet mengden zich.
Is het niet typisch dat ik me juist nu moest voorbereiden op een leesdienst in de kerk morgenochtend, over Absalom: "Mijn zoon, mijn zoon…!". Kinderhart raakt ouderhart.
Prof Veenhof schreef eens: "De strijd van de kerk gaat dwars door een mensenhart." Hoe waar is dat! Voor de een zijn deze dingen historie en voor de ander zelf meegemaakte werkelijkheid.
Op de mannenvereniging nemen broeders van uiteenlopende leeftijden levendig deel aan de bespreking. Natuurlijk was de tijd te kort en de wijzer van de klok te haastig. Zeker met zo'n streng gehandhaafde regel: het mag niet langer duren dan tot uiterlijk half elf.
Terwijl de sneeuwstormen buiten woeden, is de wereld in beroering om de plotselinge loslating door de Rode Brigades van een al een maand geleden ontvoerde Italiaanse rechter. In een terugflits gaf de TV een beeld van de ongeveer een jaar geleden door dezelfde terroristen gedode Eldo Moro. Die werd gevonden in een auto in het centrum van Rome, dood. Ook deze gevangene werd gevonden vlak bij het gerechtsgebouw, na een telefonische aanwijzing, gebonden, maar levend. Een vrouw en een kind smeekten pas nog voor de TV om vader niet te doden.
Bij de slepende zaak van de in Teheran gegijzelde Amerikanen wordt onderhandeld als over vee. En geruime tijd kwam in het beeld een schrijver-journalist in Ankara, die zijn verhaal deed over zijn gemarteld worden door soldaten. Met een in tranen verstikte stem vertelde hij hoe hij zijn broer naast zich onder slagen zag bezwijken. Bij nog een blik op TV word je de schrik op het lijf gejaagd wanneer met een droog staccato je de knallen hoort en je mensen ziet vallen.
De stijgende werkloosheid in ons land loopt nu al rond de 300.000 en in de omringende landen, vooral Engeland, is het nog erger. Economisch zijn er grote zorgen en is er voortdurende spanning. In Polen en in Zeeuws Vlaanderen is een TBC-explosie. Reeds 105 gevallen positief.
Ook zijn er weer beelden van rellen in Amsterdam n.a.v. de ontruiming van een kraakpand op de Prinsengracht. Een stortvloed van pornomodder brengen piratenzenders in de huiskamers, overal waar de kabel-TV werd aangelegd. Straten werden er voor open gegraven, zoals dat gebeurt bij het leggen van een riolering. Ongehoorde vertoningen stromen zomaar de kamers binnen voor ieder die de kleine handeling van de aansluiting verricht.
Vroeger moest je daarvoor de gemakkelijk te vermijden en moeilijk te vinden weg naar de seksbioscopen gaan. Dat de uitbreiding van het kunnen zien van Duitsland en België d.m.v het kabelnet ook deze uitbreiding zou meebrengen, kwam toen niet bij je op.
Ook dat wou ik even signaleren, een stuk 'werkelijkheid' van deze tijd, net als de grommende Russische beer die het gebeuren in Polen bijna niet langer kan aanzien.
De beeldbuis wordt een trechter die je alle leed van de wereld in de ogen druppelt. Je kunt ze opnoemen, de kris-kras door elkaar heen lopende bewijzen van hoe de schepping zucht.