De hardheid van vaste stoffen kan sterk variëren, afhankelijk van de driedimensionale structuur en van de krachten die deze structuur bij elkaar houden.
Hoe meer ion-karakter, des te harder zal de stof zijn.
In ionroosters en metaalroosters kunnen de ionen intern zich niet verplaatsen.
De hardste stof is diamant dat een atoomrooster heeft van koolstofatomen. Elk C-atoom is verbonden met vier andere C-atomen, waardoor, als je het goed bekijkt, een diamant eigenlijk één groot reuzenmolecuul is. Het heeft een perfecte structuur; elk deeltje zit via atoombinding aan elkaar.
Polimeren zijn opgebouwd uit macromoleculen die ook een beetje ronde, ruimtelijke vorm kunnen hebben, maar dat is niet altijd ze. Zijn de moleculen lang zonder dwarsverbindingen, dan zal het waarschijnlijk gaan om zacht plactic. Maar als er dwarsverbindingen zijn dan kan het hard plastic zijn. Bij verwarming kan het zachte plastic min of meer smelten, maar het harde niet. Er wordt ook wel gesproken van thermoplast en thermohard.