Er zijn verschillende types formules:
- Elk element heeft zijn eigen symbool (dat is ook een scheikundige formule). We hebben hier de elementaire formules.
Let op: die zijn altijd opgebouwd uit een hoofdletter en vaak een kleine letter.
voorbeelden zijn: Cu, H, Co, Ar - Veel elementen kunnen eenvoudige ionen maken en die hebben een eenvoudige ionenformule.
Een paar voorbeelden daarvan zijn: Cu2+, Fe3+, I- en Cl- Behalve de eenvoudige, zijn er ook complexe ionen zoals bijvoorbeeld NH4+, PO43-, H3O+, enzovoort. Hun namen moet je leren. - Het overgrote deel van de stoffen heeft een molecuulformule, die het werkelijke aantal atomen aangeeft dat van elk element dat in één molecuul zit.
voorbeelden: H2O, C2H5OH. - De elektronenformule toont een atoom of ion of een molecuul tezamen met al zijn valentie-electronen (met streepjes of puntjes), inclusief de gedeelde en niet-gedeelde electronen.
- dan is er nog de structuurformule, die eigenlijk gelijk is aan de electronenformule, maar alle niet gemeenschappelijke electronen(paren) laat men weg.
- De formule die de eenvoudigste verhouding laat zien van de samenstellende elementen noemen we empirische formule of ook wel de verhoudingsformule.
voorbeelden: NaCl, Cu, CaO, enz. De empirische formule wordt toegepast in geval van stoffen met ionen en metalen.
voorbeeld:
Na1Cl1 of Cu1S1O4) schrijft men gewoon als NaCl en CuSO4
- elk atoom behoudt zijn eigen symbool;
- elk ion behoudt zijn eigen lading;
- elke covalente binding zien we als een streepje (enkelvoudige binding), twee streepjes (dubbele binding) of drie streepjes (drievoudige binding).
- als het atoom het voor het kiezen heeft, dan geeft het de voorkeur aan een koppeling met een atoom van een ander element. (met grote uitzondering van Koolstof dat juist graag aan zijn eigen soort koppelt).
- een atoom van Waterstof, direct gekoppeld aan een koolstofketen, wordt veelal weggelaten, of je toont alleen een streepje in de structuurformule.